Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Ίχνη ζωής μια νύχτα του Αυγούστου…

 

Ήμασταν σκυμμένοι σχεδόν μια ώρα πάνω από μια ανεπαίσθητη γουβίτσα άμμου, όπου μέσα της ίσα-ίσα που διακρίνονταν δύο κάθετα τοποθετημένες λεπτές σιδερόβεργες. Ήταν εντελώς ερημικά, στην παραλία Μάτι της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, περίπου 11 η ώρα το βράδυ στις 9 Αυγούστου. Ο φίλος Γιώργος προσπαθούσε να απαντήσει στις καταιγιστικές ερωτήσεις μας, όταν αποφάσισε για δεύτερη φορά να αφουγκραστεί την άμμο με το στηθοσκόπιό του! Πριν προφτάσει όμως να το ακουμπήσει κοντά στη γούβα, μια ελαφριά μετακίνηση της άμμου τον σταμάτησε. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, τρία μαύρα κεφαλάκια άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και στη στιγμή 3 χελωνάκια ξεπετάχτηκαν από τη φωλιά. Χωρίς καμία χρονοτριβή ξεκίνησαν έναν ξέφρενο αγώνα δρόμου πάνω στην ανώμαλη άμμο με κατεύθυνση προς τη θάλασσα. Ευτυχώς είχε φεγγάρι και μπορούσαμε να διακρίνουμε τις κινήσεις τους. Ενστικτωδώς πήρα τη φωτογραφική μηχανή για να απαθανατίσω την απίστευτη αυτή εμπειρία που ζούσα. Ο Γιώργος ευγενικά με σταμάτησε. Τα 3 χελωνάκια έπρεπε χωρίς κανένα εμπόδιο και χωρίς να χάσουν το δρόμο τους να φτάσουν στα επόμενα 10 περίπου λεπτά στη θάλασσα, διανύοντας μια απόσταση περίπου 30-40 μέτρων. Δεν έπρεπε ούτε να τα ταράξουμε, ούτε να τα οδηγήσουμε πιάνοντάς τα! Αυτά ήξεραν! Και ο Γιώργος όμως έπρεπε να ξέρει πόσα θα φτάσουν στη θάλασσα… Ώσπου να προτείνω καθένας μας να παρακολουθεί και από ένα χελωνάκι, τα είχα ήδη χάσει από το οπτικό μου πεδίο. Το πρώτο είχε ήδη απομακρυνθεί αρκετά από τη φωλιά αλλά και από τα άλλα δύο. Το παρακολουθούσε ο Γιώργος, που όμως κάποια στιγμή το έχασε κι αυτός. Τότε αποφασιστικά, πήρε ένα μεγάλο χαρτόνι που ήταν κοντά στη φωλιά, έφτασε πολύ κοντά στη θάλασσα και με το χαρτόνι «έστρωσε» για αρκετά μέτρα μια ευθύγραμμη επίπεδη λουρίδα γης, παράλληλα στη θάλασσα. Ήμασταν σε διαφορετικά σημεία μέσα στη νοητή τριγωνική επιφάνεια που σχηματιζόταν ανάμεσα στη φωλιά και τις άκρες της λουρίδας, ψάχνοντας τα χελωνάκια. Ο Γιώργος ως εμπειρότερος εντόπισε το πρώτο χελωνάκι, μας φώναξε και πράγματι το είδαμε να βουτάει βιαστικά στο νερό. Ήταν αδύνατο να συγκρατήσω τα δάκρυα της χαράς μου. Μόλις είχε περάσει από τη λουρίδα γης και είχε αφήσει καθαρά το αποτύπωμά του, το ίχνος ζωής, στην επίπεδη άμμο! Δεν πέρασαν παρά ελάχιστα λεπτά και άλλα δύο καθαρά και διακριτά ίχνη είχαν χαραχτεί πάνω στη λουρίδα άμμου. Και τα άλλα δύο χελωνάκια λοιπόν είχαν καταφέρει να περάσουν με απόλυτη επιτυχία την πρώτη αυτή δοκιμασία της ζωής τους. Τρεις νεογέννητες χελώνες Caretta-Caretta μόλις ξεκινούσαν, σήμερα το βράδυ, ένα από τα δυσκολότερα ταξίδια ζωής και επιβίωσης στο νότιο Ιόνιο και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιβιώσουν και να διασχίσουν όλη τη Μεσόγειο, όπως θα το καταφέρει η μία μόνο από τις χίλιες περίπου χελώνες, που θα γεννηθεί το καλοκαίρι, σε αυτήν εδώ την αμμώδη παραλία…

Απίστευτες πληροφορίες ζωής για εμάς τους αμύητους: κάθε πότε γεννάει η χελώνα, πού γεννάει, πώς είναι η φωλιά, πόσο βαθιά είναι, από τι κινδυνεύει η φωλιά, γιατί τοποθετούμε σιδερόβεργες, πόσα αυγά κάνει, τι μέγεθος έχουν, από τι υλικό είναι το «τσόφλι», πόσα αυγά θα γονιμοποιηθούν, ποια και πόσα είναι θηλυκά και αρσενικά, πώς επηρεάζεται το γένος, πότε και πώς θα σπάσουν το «τσόφλι», πώς θα ανέβουν στην επιφάνεια, πότε θα ξεκινήσουν, γιατί πάνε αμέσως στη θάλασσα, πώς βρίσκουν το δρόμο τους, πόσο χρόνο θα χρειαστούν, πότε θα αρχίσουν να τρώνε, τι θα φάνε στην αρχή, πόσα θα επιβιώσουν, από τι κινδυνεύουν, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε, πόσο γρήγορα θα μεγαλώσουν, ποιο θα είναι το τελικό τους μέγεθος, σε ποια σημεία ζουν, ξαναγυρνάνε στην παραλία που γεννήθηκαν και άλλες πολλές πολλές ερωτήσεις… Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που μάθαμε είναι ότι οι χελώνες Caretta-Caretta δεν τρώνε ψάρια, αλλά μέδουσες, τσούχτρες και άλλα συναφή!
Στο παρακάτω σύντομο φωτογραφικό «χρονολόγιο» και στο βίντεο    αποτυπώνουμε τμήματα της ιστορίας με αντίστοιχες λεζάντες…
     
1. Η μητέρα χελώνα φτιάχνει μια φωλιά, γεννάει και επιστρέφει στη θάλασσα.
2. Έχει αφήσει στη φωλιά 80-140 αυγά, σε βάθος από 20 έως 50 εκατοστά.
3. Μέλη του συλλόγου «Αρχέλων» προστατεύουν αρχικά τη φωλιά.
4. Δημιουργούνται και συνθήκες για καλύτερη πρόσβαση στη θάλασσα.
5. Το χελωνάκι μόλις έχει βγει από τη φωλιά και πηγαίνει προς τη θάλασσα.
6. Τα ίχνη από την κάθοδο των χελωνών, που μπορεί να φτάσουν και τις 70-80…
Φωτογραφίες 1, 2, 5 & βίντεο: Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Φωτογραφίες 3, 4, 6: Γιάννης Κωτσάνης
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα διαθεματική εργασία με πολλές προεκτάσεις (βιολογία, περιβάλλον, οικολογία, πολιτισμός, ιστορία, γεωγραφία, στατιστική κλπ)… Αν κάποια ομάδα πραγματοποιήσει μια τέτοια εργασία, θα εκτιμούσαμε αν μας στέλνατε το σύνδεσμο της δημοσίευσής της ή και την ίδια την εργασία για να τη δημοσιεύσουμε.

ΠΗΓΗ: http://psifiakesergasies.wordpress.com/tag/caretta-caretta/

Δεν υπάρχουν σχόλια :